WESSEL
zingt Zeeuws
/
/
The Mooch 1965 - 1967
In de jaren zestig was het als jongen van dertien jaar onmogelijk om geen gitaar te willen spelen. Ik was dol op de muziek die uit onze radio stroomde en de muziek die mijn zussen op de familie pick up draaiden. Het was de SIXTIES, maar dat wist ik toen nog niet. Ik wist ook niet dat de muziek uit je puberteit je leven lang zal bijblijven en uiteindelijk tot je favoriete muziek gaat horen. Ik had geluk want de muziek uit die tijd was rijk aan variatie en doorbrak regelmatig grenzen, precies wat bij me paste. Dus de catalogus van Keurkoop, in wezen de voorlopers van onze online gekte, bestudeerde ik elke dag nauwkeurig. Nou, niet de hele catalogus, slechts één bepaalde pagina waar een gitaar te koop werd aangeboden. Na lang kijken bestelden mijn ouders die gitaar. Ik kan me niet meer herinneren hoelang ik op de gitaar oefende. Ik leerde alles zelf en hoe ik dat deed weet ik ook niet meer precies. Toen mijn zus 'verkering' kreeg met gitarist/zanger Johny Vos van de lokale band The Shazams. Was het helemaal duidelijk: ik werd gitarist
Na zo'n twee jaar in mijn uppie moet het toch voldoende niveau zijn geweest om in een band te kunnen spelen. Hoe ik daarin terecht kwam weet ik ook niet meer. Jan Felius, iets ouder dan ik en Jaap van Westen, nóg iets ouder, kwamen regelmatig bij ons thuis. Ik denk dat Jaap mijn zus interessanter vond dan mij maar in ieder geval leerden we elkaar kennen. Samen met Wim Sinke bestond er ineens een bandje: The Mooch. We mochten oefenen in de schuur van Wim zijn ouders. Dat was transportbedrijf Van de Ende in Kloetinge, onder de watertoren. Beatmuziek speel je niet zachtjes, dat gaat hard. Dus regelmatig kwam een boze oom van Wim de boel verstoren en uiteindelijk kregen we onderdak in het magazijn van kledingzaak Van Westen. We hadden dus veel geluk, ook nog eens omdat we apparatuur mochten lenen van het bandje van Wim zijn broer Digny.